PREMINUO EDO ŠMIDIHEN Arhitekt čiji su projekti definirali izgled Trnskog

U 86. godini života preminuo je arhitekt Edo Šmidihen. Najpoznatiji nam je po Muzeju revolucije u Sarajevu, 1960. - 1962. godine, koji kao koautor potpisuje s Borisom Magašem i Radovanom Horvatom - apstraktna, modernistička forma kubičnih volumena koji se uzdižu iznad potpuno ostakljenog prizemlja, jedno je od najboljih djela hrvatskih arhitekata tog razdoblja.

Često je radio u tandemima, s Magašem, Horvatom te Radovanom Nikšićem. Od izvedenih projekata, osim Muzeja revolucije, važan je i Šmidihenov prvi samostalan projekt, total design kina August Cesarec.

Nama i tržnica

Također je, uz Namu u Trnskom Aleksandra Dragomanovića, koja se smatra jednim od remek-djela poslijeratne arhitekture, projektirao i Tržni centar Trnsko, poštujući prethodnu realizaciju svog kolege. Njegovi stambeni neboderi u Zenici vrlo su neobičan spoj, realizacije lokalne industrije - čelika - i građevinskog materijala - siporeksa.

Dom vojske u Karlovcu

Bavio se i arhitekturom školskih zgrada, s Radovanom Nikšićem koautor je osnovne škole Trnsko (ponovno je riječ o apstraktnoj, modernističkoj formi) i osnovne škole Zapruđe te Matematičke gimnazije u Zagrebu. Samostalno potpisuje i Školski centar u Novigradu. Osim školske arhitekture, bavio se i stambenom te je autor niza obiteljskih kuća. Također i Doma vojske u Karlovcu.

Edo Šmidihen rođen je 1930. godine u Celju, diplomirao je 1955. godine na Arhitektonskom odsjeku Tehničkog fakulteta u Zagrebu. Bio je jak i u teoriji, cijenili su ga kao profesora na Arhitektonskom fakultetu, na istom je fakultetu bio i dekan između 1981. i 1985. godine, a zbog cjelokupnog rada dobio je i godišnju nagradu Viktor Kovačić Udruženja hrvatskih arhitekata. Nagradu Kovačić ranije je dobio dva puta i za realizacije (za Muzej revolucije te niz školskih zgrada). Šmidihenov kolega Andrej Uchytil opisao je njegov arhitektonski opus kao “socijalno odgovoran, racionalan, suzdržan, skroman i profinjen”.

On sam tom je prigodom, u intervjuu za Čovjek i prostor, rekao kako mu je misao vodilja čitavog života bila - “arhitekturom čovjeku učiniti život kvalitetnijim”.