The Wall Pink Floyda - od osobne metafore do simbola borbe protiv političke represije

ZAGREB - Izvorno je “The Wall”, objavljen 1979. godine - posljednji veliki album Pink Floyda - bio zamišljen kao rock opera o “životnoj priči” rock zvijezde scenskog imena Pink koja se uvelike podudara s biografijom njezinog dominantnog autora Rogera Watersa.

Tko je Pink

Smrt oca u II svjetskom ratu, posesivna majka, zlostavljanje u školi, uspon do trona rock zvijezde koja se na koncertima udaljuje od publike i raspad braka samo su neke od sličnosti Watersa i Pinka.

Nakon nervnog sloma i halucinacija izazvanih narkoticima Pink počinje graditi zid kojim se ograđuje od publike na koju gleda kao nacistički diktator maše na režiranim skupovima. Mučen krivnjom, Pink ipak odluči razbiti zid i sjediniti se s publikom.

Ova ukratko prepričana okosnica albuma “The Wall” bila je podloga za gigantsku turneju koja je zbog skupe scenografije donijela gubitak od 400.000 funti. Zanemarivo, jer je to naknadno pokriveno sjajnom prođom albuma od gotovo 25 milijuna primjeraka, a zaradilo se i 22 milijuna dolara od filma “Pink Floyd The Wall” u režiji Alana Parkera s Bob Geldofom kao rock zvijezdom.

Realno, “The Wall” je ubitačno narcisoidna rock opera o razmaženoj rock zvijezdi. Poput većine rock opera i ova pati od viška štofa i teško prohodne priče.

Poetična rock metafora

Posve zaokružene pjesme poput “Another Brick In The Wall”, “Comfortambly Numb” i “Hey You” ostale su najupečatljivije na albumu.

No, s vremenom je “The Wall” postao poetična rock metafora za opiranje opresiji i represiji. Na koncu je “The Wall” od metafore za rušenje osobnog zida prerastao u metaforu rušenja pravog zida. Samo nekoliko mjeseci nakon pada Berlinskog zida, Pink Floyd su svoj zid ponovo sagradili i srušili u sklopu emotivno nabijenog koncerta između Potsdamer Platza i Brandenburških vrata.

Dvadesetak godina poslije, Roger Waters odlučio je sam ponovo osmisliti scensko postavljanje “Zida”. Kritike iz Amerike ističu ovu turneju kao jednu od najboljih u 2010. pa iako nisam veliki poklonik opusa Pink Floyda, zanima me s koliko će mašte Waters “sagraditi i srušiti zid” u Zagrebu 2011. godine.