THE WAR ON DRUGS Izgubite se u prekrasnom snu fascinantnih dilera emocijama

Kaže li vam netko kako danas nema zanimljivih novih rock bendova, recite mu da nema pojma, uputite ga na filadelfijski The War On Drugs i posavjetujte ga da se okani top-lista. Uzbudljivi bendovi, baš kao u 80-ima, uglavnom se nalaze ispod njih.

Doduše, one koji traže takva uzbuđenja ne bih prije šest godina uputio na The War On Drugs jer mi se činilo kako se iz tog klupka Adama Granduciela i Kurta Vilea (koji je u međuvremenu otišao iz benda i pokrenuo solo karijeru) neće rasplesti ništa važnog. No, Granduciel je kao senzibilan autor i emotivan vokalist fino sazrio pa su na trećem albumu The War On Drugs napokon zasjali kao artistički dojmljiv i potencijalno velik bend koji gotovo perfektno slaže dylanovske, springsteenovske i pettyjevske melodije, stvorene za laganu vožnju cestom i sanjarenje o nekom novom životu.

Usput, The War On Drugs podsjećaju i na power-pop Big Stara, roots-rock The Waterboysa, dark-pop The Curea, gitarističko pletivo Sonic Youtha iz faze “Daydream Nation”, ali i zvučnu perfekciju Fleetwood Maca u kontrastu s kraut-rock motoričnošću grupe Neu! S albumom poput “Lost In The Dream” The War On Drugs sredinom 80-ih u Americi također bi bili “ispod radara” velikih diskografskih kompanija i srednjostrujaške publike, ali uspjeh kakav su kasnije požnjeli R.E.M. možda ne bi bio nemoguć. “Lost In The Dream” prekrasan je san sve fascinantnijih dilera emocijama u kojem je prava divota izgubiti se na barem sat-dva.