Jedno vrijeme teško je bilo razlikovati Detour od Yammata, gotovo da se nije znalo tko je čija “frakcija”, pjevačica i glavni autor. Čak i na trećem albumu “A što ak’ ja...” glavnu vokalisticu, inače glumicu Maju Posavec, u tri skladbe zamjenjuju “gostujuća” Ivana Rushaidat te “bivši” Ines Tričković i Dario Iričanin.
Unatoč tome, Detour je napokon zadobio potrebnu prepoznatljivost i popularnost, zahvaljujući i prošlim singlovima poput “Mjeseca”. Taj credo sad je podebljan, posebice s neodoljivim hitovima “Plešem sama” i “Daleko” te uvodnom “Ujutro” i odjavnom pjesmom “Pijani pilot”, nalik pojedinim skladbama Nine Romić u kojima se Maja Posavec baršunastim glasom, medenim šaptajima i elegancijom nametnula kao jedna od tri najsenzualnije, najsenzibilnije i najzavodljivije pjevačice domaće pop scene.
Po struci arhitekt Nenad Borgudan - također se latio mikrofona, efektnije u duetu “Snijeg” s Majom Posavec nego sam - iskazao se kao prvorazredni hitmejker nesklon podilaženju masovnom neukusu, a to je ono što najviše nedostaje ovdašnjoj pop sceni, premda se posljednjih četiri-pet sezona, zahvaljujući Detouru, Svadbasu i nekolicini drugih izvođača, situacija i u tom segmentu donekle popravila. “A što ak’ ja...” nije posve ujednačen, ali je ukusan i pop-album koji bi mogao Detour prometnuti u jedan od najtraženijih domaćih sastava.
Za sudjelovanje u komentarima je potrebna prijava, odnosno registracija ako još nemaš korisnički profil....